Τα λόγια του έρωτα μιά διαφάνεια
κι ύστερα πόθοι και ίμεροι
και γυμνές κραυγές απο χρυσόσκονη
κισσοί που σκαρφαλώνουν στα ουράνια
μας δένουν και μας πνίγουν
σε μιά σταγόνα ανυπόληπτου
αλλα ανέλπιστου παρόντος

Α.Π.
( σε χρόνο ανύποπτο )

δέδυκε μέν ά σελάννα καί Πληίαδες μέσαι δέ νύκτες παρά δ' έρχετ' ώρα έγω δέ μόνα καθεύδω
αλγεσίδωρος μυθόπλοκος ¨Ερος δ'ετίναξε μοι φρένας ώς άνεμος κάτ όρος δρύσιν εμπέτων

γρήγορα ή ώρα πέρασε ' μεσάνυχτα κοντεύουν 'πάει τό φεγγάρι πάει κι ή Πούλια βασιλέψανε ' καί μόνο εγώ κοίτομαι δώ μονάχη κι έρημη
Ο ¨Ερωτας πού βάσανα μοιράζει  , ο ¨Ερωτας πού παραμύθια πλάθει
μού  άρπαξε τήν ψυχή μου καί τήν τράνταξε ίδια καθώς αγέρας από τά βουνά χυμάει μέσα στούς δρύς φυσομανώντας

Set is the moon, long set the Pleiades

Mid night come and lone I slumber

Ache –parting ,  lie-weaving Eros my mind blew

Gale though oaken wood rushing like

Σαπφώ/ Sappho

Τέσσερα τραγούδια για την αδερφή μου

1.Αχ και νά'σουν αδερφός μου

  Ν'αγαπούσαμε όμοια κι οι δυό

  Να σου λέω έλα κι έλα

  Πήγαινε κι έλα

  Και θέλω μαζί σου να πιώ

  Αχ και νά 'σουν αδερφός μου

  Σπίτι σου να τριγυρνώ

  Ν'αγαπώ τους έρωτές σου

  Τους γείτονές σου

  Περνώντας να τους χαιρετώ

   Αχ να σ'είχα αδερφό μου

   Πάνω απ' τον ύπνο μου φρουρό

   Ν' ακουμπώ στην αγκαλιά σου

   Στην αγκαλιά σου

   Να πέθαινα με τον καιρό

  Oh that my brother you were

  That you and I alike we loved

  That  bid you come and come I said

  Go,and come

  And with you drink I desire

  Oh that my brother you were

  In your abode that I wander

  Your  lovers that I adore

  That passing by  your neighbours I greet

  Oh that my brother you were

  Over my dreams guarding

  In your arms recline

   And in your arms perish in time
Γεωργία Συλλαίου

    

Wildflowers in morning dew

Your eyelashes they sparkle lass

Lower your eyelashes lass

Take my breath away

Sister, my heartstrings your eyes apart they tear

Τα ματόκλαδά σου λάμπουν βρε σαν τα λούλουδα του κάμπου σαν τα λούλουδα του κάμπου βρε τα ματόκλαδά σου λάμπουν Τα ματάκια σου αδερφούλα βρε μου ραγίζουν την καρδούλα μου ραγίζουν την καρδούλα βρε τα ματάκια σου αδερφούλα Τα ματόκλαδά σου γέρνεις βρε νου και λογισμό μου παίρνεις νου και λογισμό μου παίρνεις βρε Τα ματόκλαδά σου γέρνεις βρε

Once upon a time , the breeze that came down from the side of the mountain every evening passed over a pond.
And he immediately fell in love with her.
So, every evening, he would put on his best and, on the way , he would pass over a rose bush, be scented in the sweet perfume of the roses and then would go to present himsef to his love and talk to her, expressing his profound love.
But the pond remained silent.
And the frogs that lived on her banks croaked mockingly at him.
Then, ine evening, as he was approaching the rose bush, a mighty gale blew and pushed him so that through the rose bush and its thorns he went.
Later, all torn to shreds and unscented, he came to his love, miserable.
And she spoke to him.
" Now I can have you, now that you come without any adornments, you as who you really are...."

I was told this story by a Cretan storyteller and songwriter, Loudovikos of Anogia

An interview with Ian Rankin

https://www.youtube.com/watch?v=-OJXfrlJWuU

This I just interpreted
The Seagull
By Odysseas Elytis


On the crest of the wave to sleep
He lays his head
Of nothing  afear'd
Day in and day out
As a gull,he goes about
Of war he knows not
Nor of knives,not
God gave him seaweed ,
Colourful pebbles for every need.
Alas,alas,in this our world
Seaweed no smell ebbs
,sparkle not colourful pebbles
Hoi polloi lurk,
Look at you,not a word,
All powerful to present
And on the morrow
Absent


And the original

O γλάρος - Οδυσσέας Ελύτης
Στο κύμα πάει να κοιμηθεί
δεν έχει τι να φοβηθεί
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει
γλάρος είναι και πηγαίνει
Από πόλεμο δεν ξέρει
ούτε τι θα πει μαχαίρι
Ο Θεός του ’δωκε φύκια
και χρωματιστά χαλίκια
Αχ αλί κι αλίμονό μας
μες στον κόσμο το δικό μας
Δε μυρίζουνε τα φύκια
δε γυαλίζουν τα χαλίκια
Χίλιοι δυο παραφυλάνε
σε κοιτάν και δε μιλάνε
Είσαι σήμερα μονάρχης
κι ώσαμ’αύριο δεν υπάρχεις

Ενιάλιοι ενιαυτοί

Θάμβος το άρμα του Φαέθωνα
Θάμβος το φανάρι της Αρτέμιδας
Τ'άλογα σμήνη στραφταλίζουν στο διηνεκές ημίφως
Θερμοκρασία δεινών μεγασαύρων
έμβιον μαζί και άβιον
λειχήνα της τούντρας της δυτικοανατολικής νήσου
Δέος ποταμού
υπερπραγματκότης ανθέων
ανεμώνες και σφοδέλια στου Νεόκαστρου το μοναστήριον κολαστήριον
Καλλιέργειες νάρκους
Σύ είπας και σύ έπραξας